Διημερίδα με "Αντικείμενο: χρυσή αυγή"

 διημερίδα

του Κοινωνικού Εργαστηρίου Θεσσαλονίκης

στον Κοινωνικό Χώρο για την ελευθερία

Μικρόπολις

Βενιζέλου και Βασ. Ηρακλείου18, Θεσσαλονίκη

την Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου

στις 5:00μμ

με θέμα: «Αντικείμενο: χρυσή αυγή»

Θα μιλήσουν: Αφροδίτη Κουκουτσάκη, Σάββας Μιχαήλ, Μαρία Μποντίλα,

                  Ανδρέας Τάκης, Φωτεινή Τσιμπιρίδου & Τέλλος Φίλης

&

το Σάββατο 8 Δεκεμβρίου

σε συνδιοργάνωση με την Αντιεξουσιαστική Κίνηση

στις 6:00μμ

Παρουσίαση του βιβλίου: Η μαύρη βίβλος της Χρυσής Αυγής,

του Δημήτρη Ψαρά 

Θα μιλήσουν: ο συγγραφέας, 
ο Γρηγόρης Τσιλιμαντός (Αντιεξουσιαστική Κίνηση)  & η Άννα Κωστούλα (Κοινωνικό Εργαστήριο)

Κοινωνικό Εργαστήρι Θεσσαλονίκης

Πλαίσιο και ερωτήματα προς συζήτηση

Διήμερο για τη Χρυσή Αυγή 7 & 8 Δεκεμβρίου

Η άνοδος της Χ.Α. αποτελεί σημαντικό ζήτημα της πολιτικής ατζέντας. Θέματα, όπως οι λόγοι της εξάπλωσης και της απήχησης που βρίσκει, η στάση του κρατικού μηχανισμού και των ΜΜΕ απέναντί της καθώς και η αντιμετώπισή της τίθενται επιτακτικά.

Το Κοινωνικό Εργαστήριο τους τελευταίους μήνες μελετάει συστηματικά το φαινόμενο Χ.Α. Με βάση τη συζήτηση που έγινε στη λίστα του Εργαστηρίου και το υλικό που συγκεντρώθηκε σχετικά με τον βίο και την πολιτεία της, διατυπώθηκαν τα βασικά ερωτήματα και δόθηκαν (ή έγινε προσπάθεια να δοθούν) απαντήσεις που αντανακλούν τους τρόπους με τους οποίους προσεγγίζεται το θέμα. Υποστηρίζουμε ότι η Χρυσή Αυγή είναι ένα σύγχρονο και πολυσύνθετο γεγονός για την κατανόηση και την ερμηνεία του οποίου παρατηρούμε, καταγράφουμε και αναλύουμε τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν και αισθητοποιούν την παρουσία της: τη γλώσσα, τις στρατηγικές, την καθημερινή πρακτική της, τη διαδικτυακή και μιντιακή παρουσία της, το lifestyle και την πολιτική πρακτική και αισθητική που προβάλλει στην προσπάθειά της να συγκροτήσει μια νέα πολιτειότητα.

Η ΧΑ δεν προκύπτει μόνο από την κρίση αλλά τέμνεται με βαθύτερες αλλαγές και αδιέξοδα της εποχής μας. Σχετίζεται με βαθιές κοινωνικές διεργασίες και αναδεικνύει σημαντικούς μετασχηματισμούς στην πολιτική, στην οικονομία και στους τρόπους εξουσίας και υποκειμενοποίησης. Οι μεγάλοι θεσμοί-εξουσίες έρχονται να συναντηθούν με νέες υποκειμενικότητες. Μέχρι πριν την κρίση η εξουσία επεδίωκε να ενδυναμώνει τα άτομα-υποκείμενα. Τώρα αφαιμάσσοντας τη δύναμη και τον πλούτο της κοινωνίας περιστέλλει όλες τις άλλες διαδικασίες, την «από μακριά» διακυβέρνηση, την ίδια τη ζωή της κοινωνίας. Η ΧΑ αποτελεί εκδήλωση αυτών των μακροπρόθεσμων τάσεων καθώς και μια κάποια απάντηση με το να αιχμαλωτίζει, να ιδιοποιείται τις κινήσεις αντίστασης και να σημαδεύει έτσι την επιστροφή της κυριαρχίας. Αλλά για τον ίδιο λόγο θέτει συγχρόνως και το ερώτημα: πού λαμβάνονται οι αποφάσεις^. παλιό ερώτημα όσο και το πρόβλημα της δημοκρατίας με το οποίο σχετίζεται άμεσα. Το φαινόμενο ΧΑ δεν μπορεί να αναλυθεί μόνο εντός του πολιτικού λόγου ή να κατανοηθεί εντός του πολιτικού στοιχείου, αφού το στοιχείο που την ενδυναμώνει βρίσκεται πέρα από την πολιτική, αγγίζει το στοιχείο της ανθρωπινότητας, επανατοποθετεί τα κριτήρια για το ποιος είναι άνθρωπος σήμερα προκειμένου να επαναφέρει νέες ιεραρχίες και αξίες. Αποτελεί ένα φαινόμενο που δεν ήρθε και θα παρέλθει. Αντίθετα, ακόμη και εάν η μορφή φύγει και η δύναμή της διαχυθεί, οι λόγοι της ύπαρξής της θα μείνουν, η ένταση με την οποία τώρα έχει γεμίσει τους πόρους της κοινωνίας θα αφήσει έντονη μνήμη.

Στο παραπάνω πλαίσιο αποφασίστηκε η διοργάνωση μιας διημερίδας, που ως στόχο έχει την κατανόηση του φαινομένου αλλά και τη διατύπωση πολιτικών προτάσεων για την αντιμετώπισή του. Επιδιώκουμε η διημερίδα να κινηθεί σε πολιτικό επίπεδο και συγχρόνως να αναδείξει τα ερωτήματα που το φαινόμενο Χ.Α. έχει προκαλέσει. Να κατανοήσουμε τις πολύπλοκες διαδικασίες του «γίγνεσθαι φασίστας» και τους λόγους που επέτρεψαν τη δυναμική εμφάνιση της Χ.Α., αλλά συγχρόνως να εξετάσουμε ποιος είναι ο ρόλος της στο σημερινό πολιτειακό καθεστώς, ποια είναι η θέση της ανάμεσα στις υπόλοιπες δυνάμεις εξουσίας που κυριαρχούν αυτή τη στιγμή στη χώρα. Χωρίς να απορρίπτουμε την κατεύθυνση του ενιαίου αντιφασιστικού μετώπου θεωρούμε ότι δεν υπάρχουν και πολλά να αποκαλυφθούν, καθώς οι μάζες και τα άτομα που θέλγονται από την ΧΑ γνωρίζουν ήδη τι κάνουν. Επίσης, η λειτουργία αναχαίτισης αποδείχθηκε ιστορικά άλλοτε επιτυχής και άλλοτε ανεπιτυχής. Ποιες, άραγε, είναι εκείνες οι θεσμικές, πολιτιστικές, κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις αντιμετώπισης του φασισμού και ενδυνάμωσης του «γίγνεσθαι μη-φασίστας» με τις οποίες θα έπρεπε να εμπλουτιστεί μια σύγχρονη σύλληψη της αντιφασιστικής πολιτικής; Οι απόψεις που θα διατυπωθούν, οι απαντήσεις που θα δοθούν, αλλά και η συζήτηση που θα ακολουθήσει πιστεύουμε ότι θα μας οδηγήσουν στη διατύπωση προτάσεων για την αντιμετώπισή της.