Διαμάχη για μια αθώα ή υπεύθυνη πολιτειότητα;
Φωτεινή Τσιμπιρίδου, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Διάβασα μετά προσοχής το μακροσκελές σκεπτικό του Υπουργείου Παιδείας για τα νέα προγράμματα σπουδών σε Δημοτικό και Γυμνάσιο που αφορούν τη διδασκαλία των θρησκευτικών, ως υποχρεωτικό πλέον μάθημα. Στο ίδιο ΦΕΚ παρακολούθησα το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών με τους μαθησιακούς στόχους, τους τρόπους και τις οδηγίες προς δασκάλους και καθηγητές.1
Παρακολουθώ το δημόσιο διάλογο που μέχρι στιγμής εγκλωβίζεται στο γνωστό ταμπού της ελληνικής κοινωνίας, τον περίφημο «διαχωρισμό κράτους/εκκλησίας» που εντέλει εκκρεμεί από ιδρύσεως ελληνικού κράτους και εν πολλοίς ευθύνεται για την παρούσα εμπλοκή της συζήτησης.
Αντιλαμβάνομαι την αγωνία των πατέρων της εκκλησίας και δυστυχώς του Αρχιεπισκόπου –λέω δυστυχώς γιατί πίστευα ότι είναι πολύ πιο δεκτικός στο να αφουγκρασθεί τις νέες τάσεις που εντέλει μάλλον αποβαίνουν προς το συμφέρον της θρησκείας- οι οποίοι αντιδρούν μόνο και μόνο επειδή χάνουν τον αποκλειστικό έλεγχο της γνώσης περί της θρησκευτικής διάπλασης των παίδων μας!
